استفاده از واکر و کراچ در تسهیل ایستادن و راه رفتن محل بحث و نزاع بوده است.از طرفی تحقیقات انجام شده برروی این وسائل و انواع آنها نیز استناد کافی را برای ارجاع به آنها دشوار ساخته چراکه خود تحقیقات مطالعات بیشتر را توصیه میکنند.در میان همکاران کاردرمان نیز این بحث که اینگونه وسائل وابستگی ایجاد میکند یا خیر نیز محل بحث و جدل فراوانی است.به عقیده من استفاده یا عدم استفاده از این وسائل به نگرش حاکم بر درمان بستگی دارد،به طوری که در نگرش سنتی medical معمولا استفاده از این وسائل توصیه نمی گردد در حالی که در نگرش occupational performance که در آن استقلال عملکردی فرد ملاک است،استفاده از واکر و کراچ نیز شایع میباشد.با این حال به دلیل کمبود استنادات علمی،تجویز این وسائل از بیماری به بیمار دیگر متفاوت بوده و بسیار وابسته به برنامه درمانی ای است که تراپیست و بیمار با هم برروی آن توافق دارند.
دکتر یاسر محمدخانی
